een paar gedichten van b.zwaal uit de bundel ‘zeesnede’ gedichten 1984-2019. ‘reiken,ik ben ver van de obsessie/niet naast jou hurk ik///ik beitelde aan steen,in verschoven vlakken/schoof ik de hand van mijn ziel/die stond op de tocht/en vroeg zich af///sluimeren en vrezen te ontwaken/beter van geen ontwaken weten en verder/niks ook op de hoogte zijn van dit aanwezig zijn'(bladzijde 162) ‘slijpen aan de eenzaamheid dat/die steeds scherpt///het is nu stil/hoeveel tijd ben je///onder de oren van de bladeren/tilt de wind/lucht op/de bladeren moeten///verdwijn uitzicht/kom ruisen'(bladzijde 163) ‘zo trillend zo verloren/leek het maar schijn/en blijkt het schijnsel licht///de heimelijke takken/zij zijn niet verborgen en tonen/de veerkracht van hun geheim/bezorgd om de wind/van vergankelijkheid'(bladzijde 164) ‘dwang parasang///strapatsen/snuiten hun neus/satraap/sluit zijn rijk/met een zakdoek///de tienduizend/breken uit/door de nieszee/met moeiten/hatsjie thalassa///de maan slaapt/nooit meer bij endymion'(bladzijde 165)Dit zijn de gedichten. Wordt vervolgd.