met een gedicht van b.zwaal uit de bundel ‘zeesnede’ gedichten 1984-2019. ‘de meegebrachte tijd pakte ik uit mijn koffer,deed de vele/verpakkingen eraf en hield niet veel meer over dan een/goedkope worst uit de supermarkt./een simon de wit wilde mij nooit verlaten en zwierf over/oceanen met mij mee terwijl zijn wijze kruideniersblik mij slim/toeknikte en zei:/beid uw tijd,zijt op tijd,tijd slijt./uit armoede at ik plak na plak worst/maar zij wilde niet slinken of slijten/evenmin als de fles bakolie van de weduwe van sarepta/leeg kon geraken./toen ik nu mijn overvloed besefte legde ik mij er bij neer en/gebruikte vervolgens elke kruimel,ook van deze onsleetse/worst,als ware ik in armoe gedompeld./zo leerde ik om te gaan met het ogenblik.'(bladzijde 138) Dit is het gedicht. Wordt vervolgd. Leve de hommage. En dan straks de dodenherdenking. En theater na de dam.