met ‘Zekerheid weggeslagen – en

met ‘Zekerheid weggeslagen – en herwonnen'(Clemens non Papa,Descartes,Anselmus)van Ger Groot uit het boek ‘De geest uit de fles'(Hoe de moderne mens werd wie hij is). ‘Clemens was al veel moderner dan Perotinus. Door sommigen werd hij er zelfs van verdacht sympathie te hebben voor het protestantisme dat tijdens zijn leven het al veel langer gistende verlangen naar kerkelijke en religieuze vernieuwing stem gaf. In zijn woorden en zelfs in zijn toonzetting is God de mens nabijgekomen; Hij troont niet langer alleen in de hemel,maar is neergedaald in het dagelijks leven:zelfs de handel van de neringdoende burger (‘niet om te vercoopen’) krijgt erin zijn plaats. En inniger dan ooit daalt hij neer in de ziel van de gelovige – élke gelovige,en niet alleen de religieuze specialisten van de geestelijkheid. Opvallend is ook dat de polyfonie van Clemens in het Nederlands gezongen wordt en niet in het Latijn. Het lied probeert,met andere woorden,een direct contact te leggen met de ziel van de gelovige en gaat daarin de formele taal van de kerk te buiten. Er vindt heel voorzichtig een breuk plaats ten opzichte van de inbedding waarin de gelovige zich tot dan toe altijd heeft bevonden en die in zekere zin tussen hem en God in stond.'(bladzijde 29) Wordt vervolgd. Nu weer verder met het eerste gedicht uit de reeks ‘Splendor of de metafysica van het licht’ van H.C. ten Berge uit de bundel ‘Splendor’. ‘Zongen zuivere kelen zich lam,het kleumend/kerkvolk dommelde soms urenlang,smullend/van gedroomde ham en wijn in overvloed.///Wulpsheid en hoogmoed ten spijt schiepen meesters/der meerstemmigheid aards en helder/toch een hemels lichtgezang.'(bladzijde 58) Dit is het gedicht. Wordt vervolgd. Nu weer verder met het gedicht ‘hoe te huilen zonder om te kijken’ van Lucebert uit de bundel ‘Lucebert verzamelde gedichten’. ‘als je wakker wordt aan het einde/de vertalingen van de zee zal je wel weten/maar de taal die je spreekt is van zand/niet goed is het te dorsten waar water schaars is/het teermaal teerloos/maar zolang je ogen zich openen zal je ook huilen'(bladzijde 499) Dit is het gedicht. Wordt vervolgd.