een gedicht van b.zwaal uit de bundel ‘zeesnede’ gedachten 1984-2019. ‘afstand bewaren door op de schoot te kruipen/van de fauteuil de hoes bevrijden/er zacht over krassen en haar naam insnijden/door de vetlaag,het leervlak,tot in het hart van de fauteuil/doordringen met haar naam/ofschoon haar lange benen zich al verborgen hebben/in de schuil van de fauteuil,hoek/na hoek omslaan,la na/la doorkruipen,kast/in kast verbergen,/zich blootbeens,schaamloos wrijfelijk/slingeren langs het achtvoudig pad dat in de ruggen en/zijmuren van de fauteuil z’n windingen afrolt,aanlegt,uitbot,/doorslingert mijn waan het veelvoud van verlangen,/karmisch sceptisch.'(bladzijde 174) Dit is het gedicht. Wordt vervolgd.